Sala Audiencyjna

Przestrzenna komnata, w której jedyne umeblowanie stanowi wygodna leżanka, na której można rozłożyć skrzydła i rzędy mniejszych, stojące naprzeciwko tej dużej.
Do sali nie ma wejście, przynajmniej takiego przeznaczonego dla ludzi. Nie ma za to dachu.
Tuż obok mieści się mniejsza komnata, przeznaczona na apartament dla władców. Tam również nie ma dachu.

Od jakiejś godziny kręciła się niespokojnie po sali. Na leżance położyła kartkę, która parę dni temu dostarczyła jej grupa zwiadowcza. Władczyni znała jej treść już niemal na pamięć; tyle razy już to przeczytała. Nie nurtowało jej jednak to, że nie rozumie treści kawałka dokumentu, lecz to gdzie znajdują się pozostałe kawałki.
Zacisnęła ręce w pięści, byleby powstrzymać się od obgryzania paznokci. Zły nawyk, pomyślała. Dopadał ją zawsze ilekroć była zdenerwowana.
Jeśli ktokolwiek z jej sąsiadów również udało się odnaleźć fragmenty tego dziennika.
- Dziennika - prychnęła.
Gdyby to tylko był dziennik, dodała już w myślach, po czym podeszła szybkim krokiem do leżanki i rzuciła okiem na rozłożoną kartkę.
Królewska pieczęć!
Czemu to mi się nie przewidziało, pomyślała. Po czym położyła się na jeden z mniejszych leżanek i pogrążyła w myślach.