Wnętrze Gospody

Niechcący usłyszał fragmenty rozmowy i zerknął w stronę konwersujących. Ponieważ jednak w gruncie rzeczy istniejące walki między królestwami nie interesowały go szczególnie, już po krótkim momencie wrócił do swoich własnych myśli.

- Nie rób z ludzi bezbronnych dzieci. Wy także sialiście swymi armiami spustoszenie w czasie wojen. Lecz wyraźnie ślepy jesteś na tę część prawdy.
Utkwiła wzrok w swoim kubku.

- Małe sprostowanie, to jest świat ludzi. A spustoszenie sialiśmy między sobą. To nie ja jestem ślepy.
Spojżałem na Caliro, po chwili odwróciłem wzrok.
- O ile demony nie są z wami w sojuszu to jest 2 na jednego...

Mimo że myślami błąkał się już gdzieś daleko, słowo "demony" wróciło jego świadomość w obręb gospody. Przenióśł wzrok na dziwnie wyglądającego gostka, którego miał nieprzyjemność widzieć po raz pierwszy.
- Pilnujcie lepiej swojego tyłka i ścierwo-elfów, którzy odeszli z Lashiel i przyłączyli się do was - powiedział spokojnie z lekkim niewinnym westchnieniem, a nawet nutką ironii - Poza tym, nie ma durniejszego rodzaju od tego, który wybija sam siebie.

- Żenada... - wyszeptała - Wojen było wiele i to nie tylko domowych. Półksiężyce, mimo że jesteśmy panami smoków, ponieśliśmy ogromne straty z winy ludzi doskonale wyszkolonych w magii. Robienie z rasy ludzkiej ofiary nieodwracalnej inwazji niczego nie da, nieznajomy.
Przeniosła wzrok na Morcona.
- A Galthias po jakiej jest stronie?

Słuchając nieznajomej zachowuje cyniczny wyraz twarzy, a gdy kończy mówić odpowiadam z usmiechem.
- John. Dobrze móc wreszcie porozmawiać z kimś odrobine bardziej świadomym.
Odwracam sie jednak do demona.
- Wobec tego zginiesz z ręki durnia.

- Możliwe, nie wykluczam tego. Ale tylko wtedy, gdy ten dureń będzie silniejszy ode mnie. Wtedy nie będzie to żaden wstyd.

Wstał, ziewnął szeroko i wyszedł w śnieżycę.

Popatrzyła za demonem, po czym znów przeniosła wzrok na swój kubek. Osunęła się wygodnie w krześle, spięta mocno, bo coraz bardziej odczuwała zbliżającą się pełnię.
- Lenare

- Dlatego właśnie podałem ci swoje imie demonie.
Powiedziałem gdy demon wychodził.
- Miło było poznać. - kiwnołem do Niej głową.
Wychodząc pomachałem do łaściciela.

Siedziała jeszcze przez moment w bezruchu, po czym zapłaciła za swój napój i wyszła.