Wnętrze Gospody

Weszła sobie do środka z łagodnym uśmiechem na twarzy i rozejrzała się po nowym miejscu. Usiadła przy stoliku niedaleko baru. Gdy podeszła do niej kelnerka, poprosiła o sok z czarnej porzeczki. Zainteresował ją regał zastawiony książkami w tylnej części lokalu i piękny czarny fortepian na podeście.

Przyszła do baru wolnym kroczkiem, nie spieszyła się nigdzie... Stanęła przy wejściu i usiadła przy jakimś stoliku. Zdjęła pelerynę i łuk, po czym zamówiła sobie deser truskawkowy.

Poprawiła klamrę pod szyją, która trzymała długi czerwony płaszcz, a gdy zauważyła nieznajomą skinęła lekko głową.
- Witam - odezwała się. Rozpoznała w nieznajomej rodaczkę - Bezkresne Pustynie, nie mylę się?

Spojrzała w stronę dziewczyny.
- Witam... Tak, nie mylisz się. - przywitała się i przyznała rację, podchodząc. - Cora, miło mi

- Lenare - odpowiedziała spokojnie. W tym momencie otrzymała zamówioną szklankę soku i napiła się spokojnie.
- Bardzo miło było mi poznać, ale czas mi w drogę. Żegnam.
Wstała i wyszła.

Uśmiechnęła się na pożegnanie i również wyszła z baru, poprzednio płacąc za deser.

Pojawił się prawie cały w bandażach i plastrach.Usiadł pod jakimś drzewem.Zaczął dumać.

Po dłuższej chwili znikł.

Przyszła po czym usiadła przy stoliku opodal okna. Przyglądała się płatkom śniegu, które padały za oknem i zafascynowało ją tak bardzo, że nie zauważyła kelnerki, która spytała ją o zamówienie.

Przychodze do gospody i kłaniam sie właścicielowi.
Ściągam kurtke którą zostawiam na wieszaku, podchodze do właściciela i wymieniam z nim uścisk dłoni.

Oderwała wzrok od okna i zerknęła ukradkiem na nieznajomego. Wyglądał na człowieka.
Dopiero teraz zauważyła kelnerkę, więc poprosiła o szklankę jakiegoś gorącego napoju.

Wymieniłem kilka zdań z właścicielem, poklepałem go po ramieniu i odszedłem do baru.
Zamówiłem zimną wode i wyciągnołem paczke papierosów.
Rozejżałem sie po gospodzie i utkwiłem wzrok w Lenare.
Odrazu wiedziałem kim jest.

Dostała zamówiony napój i zorientowała się, że była obserwowana przez dziwnego nieznajomego. Przyjrzała mu się uważnie.
- Mogę w czymś pomóc? - zapytała.

Wyciągnołem papierosa i wsadziłem go sobie do ust, zapaliłem i zaciągnołem sie
- Oczywiście - powiedziałem z nutką ironii - mam Ci podać sznur, czy sama sobie zawiążesz stryczek?
Zaciągnołem sie po raz drugi i odebrałem wodę.

Uniosła jedną brew, przyglądając mu się ze spokojem.
- Mówisz to każdej napotkanej osobie, czy masz ze mną jakiś problem? - zaciekawiła się, po czym uniosła szklankę do ust.
Nie spuszczała z człowieka wzroku.

- Jesteś odmieńcem, zagrażasz ludziom tak jak cała reszta dziwolągów.
Strzepnołem popiół z papierosa na podłoge. Napiłem sie wody.

- Typowy człowiek - mruknęła cicho pod nosem - Dla was każdy przedstawiciel innej rasy jest dziwolągiem. Ludzie za to są niespotykanie niesympatyczni.
Rzuciła okiem na podłogę ubrudzoną popiołem.
- Śmiecisz. Poza tym, tu się nie pali.

- Jak widzisz nikomu to nie przeszkadza. - ponownie strzepnołem popiół na podłogę
Wypiłem wodę do końca.
- Tak sie składa że mam tu chody. Nie dziw sie że tacy jesteśmy. Żyjemy sobie spokojnie i nagle znikąd pojawiają sie obce rasy które zdobywają nasze ziemie. Mają jakieś magiczne zdolności i ludzie nie potrafią sie im przeicwstawić. Te magiczne gnojki kontyuują swoje podobje i niszczą ludzkość.
Wypaliłem papierosa do końca i wrzucam go do szklanki, gdzie gaśnie.
- Do czasu gdy nie natrafią na mnie.

- Pomyśl jednak o tym, że my wszyscy straciliśmy swoje światy - powiedziała chłodno - To, że elfowie, aniołowie, morconi i półksiężyce, takie jak ja, znaleźli się akurat tutaj nie jest niczyją winą. Ani waszą, ani naszą.
Owinęła się szczelnie swoim płaszczem i znów zerknęła na okno. Na niebie górował jasny księżyc, prawie całkowicie widoczny.
- Cholera, pewnie będzie pełnia... - mruknęła do siebie tak, żeby nie dosłyszał.

Zauważyłem że wyjżała za okno, w niebo. Uśmiechnołem sie pod nosem.
- Tak, niedługo pełnia. Coś czego twoja rasa nienawidzi. Moje kondolencje.
Kiwnołem głową do kelnerki dając znak że może zabrać wode.
- Nie zrozum mnie źle. Guzik mnie obchodzą wasze światy i to co z nimi zrobiliście. Ludzie są tylko ludźmi i nie mają sie jak bronić przed wynaturzeniami z jakimi muszą sobie teraz radzić.

- To już nie jest naszym problemem. Nie obchodzi mnie, co myślą inne rasy, ale Półksiężyce nie chcą żadnych walk. Staramy się tylko jakoś poradzić sobie w tym świecie, a skoro ludziom to nie odpowiada, to trudno. To niczego nie zmieni.
Podkuliła nogi i przyciągnęła szklankę blisko twarzy, by poczuć jej ciepło na policzkach.

- Powiedz to samo swoim braciom i siostrom, którzy wyrzneli setki bezbronnych ludzi.
Spojżałem na nią bez emocji.

Wszedł do gospody i nie zwracając zupełnie uwagi na obecnych zasiadł na krześle i oparł obute stopy na stoliku. Kołnież płaszcza miał postawiony tak, że zasłaniał dolną część jego twarzy, bo na dworze było dość chłodno.
Oparł głowę o ścianę, zamknął oczy.

- To samo ty możesz przekazać swoim pobratymcom, którzy podobnie uczynili z moim ludem.

Zerknęła na przybyłego, ale ciężko było jej stwierdzić, jakiej on mógł być rasy. Przemilczała więc to i siedziała dalej tak, jak wcześniej z kubkiem blisko twarzy.

- Ludzie są zbyt słabi by zrobić krzywde takim jak ty. Stać ich tylko na zbrodnie w afekcie, czyli żałosną próbe obrony samych siebie i swojej ziemi.