Jama na samym szczycie

Wgłębienie w skale wystarczająco głębokie by się przed kimś ukryć. Miejsce to wiecznie pokryte jest śniegiem.

Przyleciała na swoim smoku i przysiadła na krawędzi jamy. Przybyła tu, ponieważ chciała ponapawać się pięknym widokiem z góry. Smok odleciał gdzieś daleko.

Latając po przestworzach zauważyłam znajomą mi osobę, lecąca na swym smoku. Nie rozmyślając wiele zaczęłam za nią podążać by po jakimś czasie przystanąć obok niej
-Witaj

Zauważyła Kilianę i uśmiechnęła się pogodnie.
- Witaj. Ty też lubisz obserwować z góry?

Zaśmiałam się
-Tak, bardzo lubię.
Powiedziałam spojrzawszy w dół.
-Jednak myślę że to normalna rzecz, dla aniołów.

Z ziemi powoli zaczęła wyłaniać się nieznajoma postać. Wyglądała jak człowiek a dokładniej jak młody chłopak. Ubrany był on w luźna ciuchy, które nie krępowały ruchów. Kiedy jago ciało całe wyłoniło się z pod ziemi staną wyprostowany i spojrzał na dwie damy lekko przymykając oczy.

-Hmmm...?
Przeniosłam wzrok na ziemię z której wyłonił się nieznajomy mi chłopak. Przyglądałam się mu chwilkę bez słów po czym rzekłam
-Witaj

Spojrzała na nieznajomego z zainteresowaniem. Przyglądała mu się przez moment, po czym uśmiechnęła się łagodnie.
- Dzień dobry ^

Chłopak po chwili westchną ze zrezygnowaniem, spodziewał się innej reakcji ale cóż. Przymkną oczy i jedynie rzucił krótkie Yo Po czym usiadł wygodnie na ziemi mając dalej zamknięte oczy. Nie wiadomo czego chciał, kim był i czy ma jakiś cel no i czy w ogóle ma dobre czy złe zamiary.

Stanęłam jak na avku przyglądając się w skupieniu nieznajomemu. Po chwili podeszłam do niego i lekko dotknęłam go w ramię, by potem szybko od niego odskoczyć.

- Muszę spadać/
Zniknęła.

Otworzył oczy spoglądając z pode łba na dziewczynę, która go dotknęła i po chwili przeniósł na dziewczę, które zniknęło. Przez chwilę wpatrywał się w puste miejsce po czym znów popatrzył na zaczepiającą go przed chwilą dziewczynę. Nie wiedział czego może się po niej spodziewać ale widać było na jego twarzy iż się tym zbytnio nie przejmował.

Spojrzałam za Lenare i cicho ja pożegnałam
-Bye
Po czym stojąc znów jak na avku cichym głosem zapytałam się nieznajomego
-Kim jesteś?

Oczy powoli opadły na ziemię wpatrując się w brzydka glebę, głowa lekko się przechyliła w bok a oddech w ogóle zanikł, jakby nie oddychał. Przez moment siedział nie ruchomo ale w końcu odpowiedział:
Kim jestem?...Nikim...a może czym?.... też nikim...
Po tych słowach sylwetka chłopaka zniknęła i nie była w ogóle widoczna jakby się rozpłynął.
Nazywam się Yashagoro i jestem... raczej nie jestem żywy...
Dobiegł spokojny i opanowany głos z za placów dziewczyny. Chłopak siedział tak samo ja wcześniej jedynie spojrzenie miał bardziej zaniepokojone.

Przyglądałam się chłopakowi naśladując z zaciekawieniem jego ruchy. Kiedy przemówił wiedziałam już, ze można z nim się porozumieć wiec dalej czekałam na jego odpowiedź. Kiedy zniknął z przed mych oczu zaczęłam się rozglądać za nim aż usłyszał ponownie jego głos
-Yashagoro
Powtórzyłam jego imię będąc przez chwilę nadal odwrócona do niego plecami. Po kilku minutach odwróciłam się by przyjrzeć się nieznajomemu.
-Jestem Kiliana...Ale dlaczego ty jesteś nieżywy?

Chłopak westchnął chodź sam wiedział, iż jest to nie potrzebne. Będąc nieżywym nie potrzebował powietrza, wody, jedzenia...
Jestem Yashagoro, anioł, który po swojej śmierci zamiast podążać do nieba zszedł do niebytu a następnie na ziemię aby nadal być w śród żywych jako nieumarły...
Powiedział i popatrzył na dziewczynę wydawało mu się że zaciekawił dziewczynę ale ta wypowiedzią może ją tez przestraszyć.

-Anioł, umarły, nieumarły...
Rzekłam wyliczając to co powiedział chłopak. Przez chwilkę zastanawiałam się nad jego słowami wnioskując swoją odpowiedź.
-Czyli byłeś kiedyś Aniołem, który umierając zszedł do niebytu, by po jakimś czasie wrócić jako nieumarły na ziemię?
Zapytałam z wyraźną ciekawością chcąc wiedzieć czy zrozumiałam jego krótką historię istnienia.

taaa...
Powiedział jedynie spuszczając głowę i przymykając oczy. Nie był dumny z tego co zrobił ale odwrotu już nie było. Inne istoty miały szanse poprawy ale nie nieumarli oni nie mają drugiej szansy...

-Niestety na mnie już czas. Do następnego spotkania. Bye
Powiedziałam po czym podeszłam do krawędzi jamy i skoczyłam rozpościerając skrzydła i wzlatując w górę by znikając gdzieś w chmurach.

Widząc całą sytuację jedynie się uśmiechną i wstrząsną głową jak zwierze jak mu coś się nie podoba. Po czym wtopił się w ziemie tak samo jak się pojawił.
z/t